BİR DOSTA MEKTUPLAR 1

Kaç zaman oldu sana yazmayalı
Hani bir sevgilimiz vardı paylaşamadığımız
Uğrunda nice kez küsüp darıldığımız
Onu gördüm dün çay bahçesinde
Tanıyamadım onu ilk bakıştığımızda
Kim bu demiştim tanıdık biri galiba
Dostça gülümsemesi yabancı gelmedi bana
Gülen gözlerinde geçmişi aradım
Bunca yıl sonra onu gözlerinden tanıdım
Saçlarında tek sarı tel kalmamış
Gözleri hüzünle harelenmiş
Belki inanmayacaksın ama
Eski güzelliğinden eser kalmamış
Gidip yanına oturduğumda
Seni sordu titreyen bir sesle
Görüyor musun onu dedi hasretle
Dedim mektuplaşıyoruz seyrek te olsa
Dedi yazarsan selamımı söyle çokça
Kırarmış saçlarına harelenmiş gözlerine
Takıldı gözlerim uzun süre.
Geçmişi yaşadım gözlerinin derinliklerinde
Yıllar nasıl da yıpratmış bu kadını
Bu muydu her gün evinin önünü arşınladığımız
O güzeller güzeli Yelda
Nasılda kapışırdık onun uğruna
Uzun uzun söyleştik geçmişimizin üstüne
Evlenmiş ama uzun sürmemiş evliliği
Seni sordu yine
Evlendi mi mutlu mu diye
Dedim onun da gülmedi yüzü evlilikten yana
Terk edildiğinden beri darıldı tüm kadınlara
İçkiye verdi kendini
Dertlerinden kurtulmayı umarcasına
Dedi ya sen, sen ne durumdasın
Yoksa sen de onun gibi umarsız mısın
Dedim senden başka hiç umarım olmadı ki
Özleminle yaşadım bunca yılları
Gözlerime baktı uzun uzun
Gözlerinden yaşlar süzülüyordu
Kalk dedi, kalk gidiyoruz
Çok efkarlandım, çayla dağılmaz bu efkarım
Hadi ne duruyorsun gidelim birkaç tek atalım
Madamın yerinde yarıladık geceyi
Gidelim diye kalktığımızda o ödedi hesabı
Nasılda yıkıldım anlatamam
Sarıldık biri birimize tuttuk benim evin yolunu
İleride yine yazacağım
Bende merak ediyorum bu beraberliğin sonunu
Özcan NEVRES