Ey Atatürk Düşmanları

Size sorsalar hayvanlarla insanları birbirinden ayıran olgu nedir diye? Vereceğiniz yanıtı adım gibi net olarak biliyorum. İnsanın aklı diyeceksiniz. Oysa akıl insanlarda olduğu gibi tüm hayvanlarda da var. Peki, insanları hayvanlardan ayıran olgu nedir? İşte yanıtı. VEFA DUYGUSU. İnsan eğer gerçek anlamda insan ise annesine ve babasına ölünceye kadar bakar ve onların eksiksiz yaşamalarını sağlar. Hayvanlarda vefa duygusu olmadığı için yeme düştükten sonra yani yiyeceğini kendi sağlamaya başladıktan sonra birbirlerine yiyeceklerine ortak etmezler. Yiyeceklerini kaptırmamak uğruna ölümüne dövüşebilirler. İşte hayvanları insanlardan ayıran olgu budur. İnsan anne ve babasına, ölünceye kadar her şeyini ortak eder. Hayvanlar ise hiçbir şeylerini ortak etmezler.

Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’e saldıranlar vefa duygusundan yoksun zavallı insancıklardır. Onlar için Atatürk din düşmanıydı. Atatürk’e düşmanlıklarının tek dayanakları işte bu safsatadır. Oysa düşünme ve vefa duygusuna sahip olsalardı, Atatürk’e minnet duyarlardı. Eğer Atatürk ve arkadaşları Kurtuluş Savaşı destanını yaratmamış olsalardı. Bu gün minarelerden duydukları ezan seslerini değil, çan seslerini duyacaklardı.

Ben her şeyden önce insan olmam ile övünürüm. Zira bende yeteri kadar vefa duygusu vardır. Ben yalnızca büyük önder Mustafa Kemal Atatürk’e vefa duymam. Ben Kurtuluş savaşının tüm kahramanlarına ve Kurtuluş Savaşını ilk kurşun ile tetikleyen ve kurtuluşa ışık olan gazeteci Hasan Tahsin’e yani Giritli Osman Nevres’e minnet duyuyorum.

Gözleri dinden başka hiçbir gerçeği göremeyenlerin bilmeleri gereken Kurtuluş Savaşında yaşananlardır. Gaziantep’te Fransız işgaline karşı yokluklar ve yoksulluklar içinde ölümüne mücadele edilirken Ege’de de efeler çeteleriyle Yunalı işgalcilere ağır kayıplar verdirmişlerdir. Söke çevresinde iki yüz kişilik kızanlarıyla işgalcilere kan kusturan Halazari (Bozguncu) Cafer efe, Demirci Mehmet Efe, Yörük Ali Efe, Fodulaki Mustafa Efe, Koca Veli Efe, Bombacı Ali Çavuş ve daha niceleri Kurtuluş Savaşına kan verenler olarak vefa duygusuyla anılmamaları olası mı? Başta Atatürk olmak üzere Kurtuluş Savaşına kan verenleri ihanetle suçlayan ve savaşı kaybetmeleri için fetva üstüne fetva yayınlayan padişah yanlıları, halen bu ihanetlerini sürdürmektedirler. Ar damarları çatlamış olan bu yobazlar söylemlerini Kurtuluş savaşı hiç olmadı ki diyebilecek kadar saptırıyorlar. Böyle bir kafaya sahip olanlar şunu iyi bilmelidirler. Güneş balçıkla sıvanmaz. Siz ne kadar yadsısanız da bu savaş tüm olumsuzluklara karşın büyük bir zaferle kazanılmıştır.

Gerçek anlamda insan olan Kurtuluş Savaşına can ve kan verenlere minnet duyar. Onların bu büyük başarılarını yadsımaz. Gurur duyar.